به گزارش سینماپرس در سکوت خبری رسانه‌ها، هشتمین سالگرد درگذشت فرج الله سلحشور، کارگردان خوش‌نام و نستوه کشورمان سپری شد. کسی که خدمت زیادی به جهانی شدن سینمای ایران کرد و با یوسف پیامبر، آمار شگرفی در جذب مخاطب جهانی بجا گذاشت. کسی که ثابت کرد، داستان‌های قرآن تا چه اندازه کشش دارند و تا چه حد می‌توانند در ترویج معارف دینی کارآمد باشند.
دامنه علاقه به سریال یوسف تا اندازه‌ای بود که حتی در کشورهای آفریقایی، بعضی از مخاطبین این سریال به زبان فارسی علاقه‌مند شدند و به سراغ آموزش این زبان رفتند.
طبق آخرین آماری که از مخاطبین این سریال در سال ۹۷ اعلام شد، مردم ۹۰ کشور جهان سریال حضرت یوسف را تماشا کرده‌اند و مخاطبین این سریال از قلب اروپا یعنی کشور بوسنی و هرزگوین تا کشورهای غرب آفریقا یعنی نیجریه امتداد پیدا کرده و مردم عمده کشورهای مسلمان دنیا، از علاقه‌مندان این سریال قرآنی بوده‌اند. همچنین مردم هند و اندونزی، کشورهای دوم و چهارم دنیا از نظر جمعیت، از این اثر استقبال کردند.
هر چند آمار دقیقی از مخاطبین این سریال وجود ندارد اما می‌توان مدعی شد که مخاطبان این سریال میلیاردی بوده و توجه بخش قابل توجهی از مسلمان دنیا، با این سریال به هنر فیلمسازی ایران جلب شده است.
اما یوسف پیامبر تنها اثر جهانی فرج الله سلحشور نیست. مردان آنجلس نیز از مهم‌ترین سریال‌های ایرانی در دوران بعد از انقلاب به حساب می‌آید. سریالی که بعدا در جهان مسیحیت بازخوردهای قابل توجهی داشت.
محسن علی‌اکبری، تهیه‌کننده مردان آنجلس در رابطه با این سریال گفته بود: تا جایی که می‌دانم مردان آنجلس در کشورهای همسایه پخش شده است. حتی شنیده‌ام که می‌گویند در ترکیه در هر خانه‌ای که بروی یک سی‌دی از سریال مردان آنجلس هست.
مجموعه مردان آنجلس تا اندازه‌ای اهمیت داشت که در آن دوران، توسط رئیس دولت اصلاحات به پاپ ژان‌پل دوم هدیه داده شد.
فرج الله سلحشور فعالیت خود را از تئاتر شروع کرد و اولین کسی بود که تئاتر را به مسجد برد و اولین تئاتر مسجدی را برپا کرد.
مجموعه های تلویزیونی فرج اله سلحشور به نام های «ایوب پیامبر» تولید ۱۳۷۲، «مردان آنجلس» تولید۱۳۷۶ و «یوسف پیامبر» ۱۳۸۶ حاوی پیام ها، آرمان ها و مسیرهای جاری فرهنگی، سیاسی، تاریخی، قرآنی و انقلابی است که در ارتباط با مخاطب بیشترین بازدهی را داشته و نشان از تسلط فیلمساز بر موضوعیت مجموعه های قرآنی دارد. تصویری ناب از روایت هایی قرآنی که در آمیختگی با تحلیل هایی به روز و برآمده از دغدغه های مردم و انقلاب توانستتد راه خود را به خوبی در دل جامعه طی کرده و با گذشت زمان همواره خاطره ساز، جریان ساز و روشنگر باشند.
بدون شک وجه برتری فرج الله سلحشور در به کارگیری فرم نیست، حتی این ادعا که میزانسن آثار وی تئاتری است هم ادعای بی راهی نیست اما وجه قوت سینمای سلحشور، مضامین دینی و قرآنی آن است. مضامینی که امکان گفتگو با جهان را برای وی به وجود آورده و برکتی به آثار او داده که تا این اندازه مورد توجه قرار بگیرد.
جواد شمقدری کارگردان سینما با بیان خاطره ای از مرحوم سلحشور عنوان کرد: «حدود ۳۰ سال پیش ایشان پیگیر اجرای تئاتر حضرت ایوب بود، اما هیچ کسی حمایتش نمی‌کرد و سلحشور مدتها درگیر بود که این تئاتر را کار کند؛ روزی او به بنده گفت “اگر لازم باشد آهنگری می‌کنم تا پول اجرای تئاتر ایوب را به دست بیاورم” و این کار را کرد.»
شاید همین پشتکار بود که فرج الله سلحشور را تبدیل به شخصیتی کرد که به عنوان یک فیلمساز با تجربه و دغدغه مند از دل نظام، انقلاب و مذهب شیعی متفکر برآمد، از هنر رسانه ای به عنوان سلاح فرهنگی و یک پدافند فرهنگی در طول ۳ دهه بهره برد و توانست به جنس تصویری و روایتی ناب دست یابد که هم مورد قبول عموم جامعه به مثابه کاربردان رسانه ملی واقع شود و هم مطالبات نظام را از لحاظ دغدغه های فرهنگی، سیاسی، فرهنگی و تاریخی از دیدی تحلیل گرانانه و کارشناسانه تأمین کند.
متاسفانه فضای هنری و سینمایی کشور علاقه‌ای برای تجلیل درخور از جایگاه فرج الله سلحشور ندارد. این هنرمند متعهد کشورمان با اینکه بیشترین سهم در جذب مخاطب جهانی برای آثار ایرانی را داشته، همواره از سوی جریان روشنفکری مورد بی‌مهری قرار داشت و اکنون نیز پنجمین سالگرد فوت این هنرمند شایسته در سکوت رسانه‌های سینمایی سپری می‌شود.
یادش گرامی باد؛ با فاتحه‌ای روح بلند او را میهمان کنیم.
دیدگاه های کاربران