خاطره‌بازی با شخصیت‌های محبوب دوران کودکی که پرویز ربیعی با صدای شیرینش به آنها جان بخشید | خداحافظ صدای خاطرات کودکی

پرویز ربیعی، یکی از دوبلوران پیشکسوت ایرانی، شنبه 5 اسفند از میان ما رفت اما صدایش روی آثار خاطره‌انگیز بسیار زیادی تا همیشه باقی‌ماند. با اینکه شمار دوبله‌های برجا مانده از ربیعی فهرستی بلندبالا می‌شود و صحبت کردن از همه آنها امکان‌پذیر نیست اما صدای او بیشتر از همه به خاطر کاراکتر‌های پدر پسر شجاع، آقای اِدر نجار و پت پستچی در جانمان نشسته و پیوندی عمیق با کودکی‌مان دارد.

به گزارش فیلم‌نیوز، پرویز ربیعی دوبلور آثار مهمی مثل «کازابلانکا»، «بیلیاردباز»، «پدرخوانده»، «مظنونین همیشگی»، «مردی برای تمامی فصول»، «بینوایان» و … بوده و صدایش را بارها روی بازیگران مهم سینمای جهان شنیده‌ایم. با این حال زمانی که خبر درگذشت این هنرمند بزرگ مطرح شد، بیشتر از همه به صدای او روی شخصیت محبوب پدر پسر شجاع تکیه شد؛ شخصیتی کارتونی که حتی بچه‌های نسل جدید هم او را می‌شناسند.

پرویز ربیعی در کارتون «پسر شجاع» موفق شده بود از یک طرف صدایش را با حال‌وهوای یک اثر کودکانه هماهنگ کند و از سوی دیگر نشان دهد که این شخصیت به نسبت سایرین سواد و منطق و درایت بیشتری دارد و معمولا حرف‌هایش روی دیگران اثر می‌گذارد. از آنجایی که پسر شجاع و پدرش هردو سگ آبی بودند و دندان‌های بزرگی داشتند ربیعی به این مسئله هم هنگام تکلم دقت کرده بود. تا جایی که کاملا می‌توانستیم صدای او را روی این شخصیت پذیریم. پدر پسر شجاع از این جهت که با وجود اهمیتش در کارتون، نامی نداشت و همه او را به عنوان پدر شخصیت اصلی می‌شناختند هم مورد توجه قرار داشت. هیچ‌کس نمی‌دانست که در نسخه اصلی هم نامی نداشته یا فقط توی دوبله ایرانی همه به او می‌گویند: «پدر پسر شجاع.» کارتون «پسر شجاع» اوایل دهه شصت دوبله شده اما هرسال بارها روی آنتن می‌رود و به همین دلیل هم همه نسل‌ها با آن آشنایی دارند.

یکی دیگر از آثار خاطره‌انگیزی که با صدای پرویز ربیعی در ذهنمان مانده، شخصیت «عمو اِدر» یا «آقای ادر» در سریال «وروجک و آقای نجار» است. این سریال در دوره‌ای پخش می‌شد که مخاطبان کودک آن زمان هنوز زیاد با آثاری که فیلم و انیمیشن در آنها ترکیب شده بود آشنایی نداشتند و به همین دلیل «وروجک و آقای نجار» برایشان بسیار جدید و جذاب به نظر می‌رسید. ادر، نجاری بود که با شخصیتی کارتونی به اسم وروجک زندگی می‌کرد؛ مردی مهربان و در عین حال جدی که کارش برای اهمیت زیادی داشت. مدام از دست حرافی و بی‌ملاحظگی‌های وروجک کفری می‌شد اما آنقدر او را دوست داشت که سعی می‌کرد مراعاتش را بکند. در هر قسمت وروجک بلایی به سر آقای ادر در می‌آورد و او را به استیصال می‌رساند. صدای پرویز ربیعی به قدری با چهره آقای نجار همخوانی داشت که گاهی اوقات یادمان می‌رفت مشغول تماشای سریالی خارجی هستیم. جدیت و بی‌حوصلگی ادر کاملا در صدای ربیعی موج می‌زد و  از او شخصیتی دوست‌داشتنی می‌ساخت.

«پت پستچی» هم یکی دیگر از کارتون‌های خاطره‌انگیز تلویزیون بود که او را هم با صدای زنده‌یاد پرویز ربیعی در ذهن داریم. مجموعه‌ای که به شیوه استاپ‌موشن ساخته شده بود و از این جهت با کارتون‌هایی که آن زمان پخش می‌شد تفاوت داشت. پت، پستچی‌بود با یک یونیفرم سورمه‌ای که هر روز با گربه‌اش سوار ماشین مخصوص حمل نامه‌ها می‌شد و به خانه‌ها و مغازه‌های دهکده سر می‌زد. به این ترتیب در هر قسمت زندگی‌اش به ماجرایی در دهکده گره می‌خورد. نکته جالب این بود که صورت این شخصیت حرکت خاصی نداشت و موقع حرف زدن فقط لب‌هایش باز و بسته می‌شد با این حال صدای پرویز ربیعی به‌خوبی روی این شخصیت نشسته بود. از یک طرف صدای ربیعی با آرامش چهره پت پستچی همخوانی داشت و از سوی دیگر با بدبیاری‌ها و خرابکاری‌هایی مداومش جور در می‌آمد.

پرویز بدیعی، صداپیشه آثار خاطره‌انگیز فراوانی بود که روز شنبه 5 اسفند از میان ما رفت. روحش شاد.